De geschiedenis van het midwinterhoornblazen

“Boze geesten en demonen verdrijven”

Het midwinterhoornblazen in Oost-Nederland dateert van lang geleden. De oudste vermelding is van 1485. Ook over de grens in Duitsland werd al eeuwenlang op zo’n houten hoorn geblazen. Oorspronkelijk is het blazen op de midwinterhoorn een Germaans en heidens gebruik. Mensen deden dat om boze geesten en demonen te verdrijven. Vooral in de winter wanneer de dagen kort waren. Volgens de overlevering hielden plattelanders ’s winters zo ook de wolven op afstand. De midwinterhoorn werd tevens ingezet om elkaar te waarschuwen voor naderend onheil. In christelijke landstreken in Oost-Nederland wordt vanaf de eerste zondag van de Advent door het blazen op de midwinterhoorn de komst van Jezus Christus aangekondigd, en vanaf Kerstmis tot en met Driekoningen de geboorte van het Kindje Jezus gevierd. In de negentiende eeuw raakte de traditie in onbruik. Pas in 1953 kwam er een groep Twentenaren bijeen om de oude traditie nieuw leven in te blazen. Geleidelijk groeide het aantal Twentenaren dat zelf midwinterhoorns bouwde en erop leerde blazen. Ook in andere delen van Overijssel zoals Salland wordt de traditie langzamerhand hersteld. Tevens zijn er blaasgroepen actief in Drenthe en op de Veluwe.